środa, 21 września 2011

Krótki opis...

To był dobry dzień na początek roku akademickiego (początek wykładów w poniedziałek, dziś spotkanie studentów studiów drugie stopnia z pracownikami wydziału).

Po kolei:
5:30 pobudka. Nie można nie wstać, gdy dziecko zaczyna raczkować, śmiać się i ostatecznie płakać (przy próbie ignorowania wołania malucha).
Śniadanie, kawa numer jeden. Dziecko raczkuje, a ja czytam wiadomości, przeglądam pocztę forum, wypełniam aplikację o przyznanie miejsca parkingowego przy uniwersytecie, przeglądam listy z urzędów (które przyszły ostatnio i... leżą porzucone, choć nie powinny).

Pierwsze karmienie malucha, przebieranie.
Wstaje syn i prosi o śniadanie.
Śniadanie się robi, druga kawa czeka, a my ( tj. ja i dwa maluchy siedzimy na kanapie i przytulamy się, fajnie jest).
 Później drugie karmienie młodszej tj. gimnastyka z kaszką i łyżeczką.

Moje szykowanie  w międzyczasie.
Jakoś o 7:40 wsiadam do samochodu (wyjątkowo, bo zwykle jadę rowerem). O 7:55 jestem w pracy.
 O 13.30 zmykam na lunch, a później już wolne. Prawie wolne, bo w drodze na uczelnię jadę do domu nakarmić małą (potrzebuję jej pomocy, mam objawy zapalenia piersi).

Dziesięć minut później lecę dalej.
O 15 spotkanie na uczelni.
Wszyscy w jednej sali. Studenci i pracownicy siedzą razem. Trudno rozpoznać kto jest kim.
Studenci programów badawczych, doktoranci i cała reszta studentów studiów drugiego stopnia.
Po prezentacji poczęstkunek i rozmowy studentów ze studentami, studentów z pracownikami uczelni.

Wracam do domu jak na skrzydłach.
Do domu docieram koło 17. Zjadam na szybko jogurt, karmię młodszą; później zabieram dwójkę  maluchów na spacer. (ja z małą na rowerze, starszak na hulajnodze jedziemy na pobliski plac zabaw).
Wracamy po 18, o 19:40 dzieciaki śpią (bardzo rzadko się zdarza, by tak wcześnie w domu nie było słychać ich śmiechu, gulgotania małej czy niekończących się pytań starszaka).

Jeszcze jest wcześnie. Czeka na mnie kilka spraw do załatwienia, ale chyba sobie dzisiaj odpuszczę.
Włączę jakiś film i obejrzę w towarzystwie męża, bez którego większość z najlepszych punktów programu dzisiejszego dnia nie miałaby racji bytu.

Każdej kobiecie, która jest mamą, a chce się rozwijać zawodowo życzę takiego wsparcia ze strony partnera .Razem jest łatwiej, można góry przenosić, a co dopiero studiować, pracować, wychowywać dwójkę małych, fajnych mądrych ludzi....

2 komentarze:

  1. Kasiu chylę czoła, nie mogę porzucić przekonania że o godzinie 18 dzień się kończy :( Ciało odmawia psłuszeństwa, mózg wysiada i daje sygnały ciału że jedyne czego potrzebuje to leżenie na kanapie.... Przecież to takie nieefektywne... W tym czasie do 22 można zrobić jeszcze tyle rzeczy.........

    OdpowiedzUsuń
  2. 43 years old Geologist II Danielle Candish, hailing from Saint-Paul enjoys watching movies like "Whisperers, The" and Rugby. Took a trip to Rock-Hewn Churches of Ivanovo and drives a Ferrari 250 GT SWB Speciale Aerodinamica. kliknij zasoby

    OdpowiedzUsuń